حبك ملاء قلبى ولا استطيع هجرا     فانتى فى خيالى فى صحوى وفى منامى
ماذا جنيت كى اخوض فى بحر       عميق بلا شواطئ مترامى
اكاد اغرق من علو موجة           لولا القشة التى علق بها ثيابى
اقاوم لا اعرف لمالكن             الامل مازال يراودنى فى هيامى
خارة قواى فلا استطيع             مواصلة ولا بثابت فى مكانى
اتارجح مع الريح كاننى           ريشة يداعبها النسيم المتلاقى
آة لضعفى ماذا دهانى             احبا كان هذا ام عذابى
اجيبينى فبكلمة منك تحيى         بها قلبى وتردى لى حياتى
نظرة منك فيها اتوة             تقع فى قلبى موضع السهام
هيا قوليها فقد نفد صبرى         وكل لسانى من كثرة كلامى
اخشى من برود مشاعرى             من طول هجر وازدياد آلآمى
احبينى بلا عقد وضيعى فى خطوط يدى   احبينى لاسبوع لايام لساعاتى
حبيبتى انتظرك بلا صبر           فهيا قبل ان يفلت زمامى
ويضيع حبا ملاء الكون نورا       هباء مع الايام